Sielska Prowansja w twoim mieszkaniu – poznaj styl, który inspirował van Gogha

Prosty, ponadczasowy i urzekający swoją naturalnością. Taki jest właśnie styl prowansalski. Mieszkania urządzone w klimacie Prowansji są przytulne, ciepłe i zachęcają do odpoczynku w gronie rodziny. To świetna propozycja dla romantycznych dusz i wszystkich ceniących prawdziwe piękno z nutą nostalgii.

Tu żyje się inaczej

W malowniczej Prowansji czas płynie wolniej, a zewsząd mówią do nas wieki. Tutaj wszystko jest prostsze, a wszechobecne słońce i bujna przyroda pozwalają cieszyć się wolnością i nieskrępowaniem. Nic dziwnego, że ten region Francji od lat przyciąga wyjątkowych ludzi, w tym najsłynniejszych światowych malarzy.

Południe Francji, z wszechobecnymi polami lawendy i zabytkową architekturą, oczarowuje ludzi od wieków. Zdjęcie autorstwa użytkownika vwalakte z serwisu Freepik.com

Wystarczy spojrzeć na stare kamienne domy, zajrzeć do ich urzekających wnętrz i zatrzymać się na chwilę, by poczuć się wyjątkowo błogo. Zabierając część Prowansji do naszego mieszkania, mamy pewność, że za każdym razem otwierając drzwi, uciekniemy na moment od otaczającej nas gonitwy i zatopimy się w marzeniach. To styl, który koi nerwy, przynosi spokój i zachęca do relaksu. Nie starzeje się wcale, prezentując prawdziwe piękno i kunszt w klasycznym wydaniu.

Kluczowe elementy stylistyki

Styl prowansalski jest rozkochany w słońcu i jasnych barwach, które optycznie powiększają przestrzenie. Wszechobecna biel, kość słoniowa i beż, pastelowe i oliwkowe zielenie, lawendowe fiolety, delikatny błękit, rozwodniona żółta akwarela wiosennych promieni słońca – wszystkie te kolory są kwintesencją stylu. Można do niego wprowadzać także różne odcienie szarości. Tu nie ma miejsca na czerń, ciemny brąz czy mocne barwy z podstawowej palety.

W kontekście surowców ton nadaje natura i jej równowaga. Podstawą jest bielone drewno z charakterystycznymi przecierkami, dodającymi meblom historii. Stylizowane, rustykalne kredensy, często z rzeźbionymi zdobieniami, pozwalają przenieść się do wiejskich domów południowo-wschodniej Francji sprzed lat. Na wyszukane zdobnictwo nie ma co liczyć. Może się tu pojawić motyw roślinny i mosiężne okucia, ale meble nadal urzekają swoją prostotą i funkcjonalnością.

Kwiaty, suszona lawenda, bielona wiklina i emaliowane naczynia to elementy charakterystyczne dla dodatków w stylu prowansalskim. Zdjęcie autorstwa użytkownika kotkoa z serwisu Freepik.com

Podłoga w mieszkaniach i domach w stylu prowansalskim jest najczęściej kamienna, ale z powodzeniem można zastąpić ten drogi budulec płytką terakotową imitującą naturalny kamień. Powierzchnia takich płytek nie powinna być idealnie gładka, a posiadać fakturę. Także imitacje drewnianych, szerokich i przecieranych belek są mile widziane na podłodze.

Ściany, podobnie jak podłoga, nie mogą być równe i gładkie. Świetnie sprawdzą się tutaj farby strukturalne, nonszalancko nakładane tynki czy ściany z surowej, wybielonej cegły. Warunek jest jeden: taka ściana nie może być ułożona od linijki. Wżery, niedoskonałości, odłupane kawałki: to wszystko nada jej właściwy dla stylu wygląd.

Domowa Prowansja swój urok zawdzięcza przede wszystkim dodatkom. Zaczynając od tekstyliów, pożądane są lniane obrusy czy pasiaste zasłony w delikatnych pastelach, mające romansować z wpadającym przez okna słońcem. W stylu prowansalskim nie może też zabraknąć wełnianych lub bawełnianych narzut, koców czy haftowanych serwet.

Siłę wnętrza stanowią także rośliny oraz ich doniczki i wazony. Suszona lawenda to podstawa. Możemy do niej dodać kłosy zbóż. Zioła prowansalskie: rozmaryn, bazylia, tymianek, szałwia lekarska, mięta pieprzowa, cząber ogrodowy, lebiodka i majeranek – koniecznie powinny znajdować się w mieszkaniu. Mosiężne doniczki, konewki, gliniane garnuszki, szklane karafki, ceramiczne wazoniki to idealne naczynia, w których miejsce znajdą nasze kwiaty, susz i zioła.

Wypoczynek w prowansalskim stylu

Centralnym miejscem spotkań rodzin z południowej Francji jest salon połączony z jadalnią i otwartą kuchnią. Często pomieszczenia te oddziela tylko inny materiał zastosowany na podłodze. Jest przestrzennie, ale jednocześnie zgrabnie – otwartość sprawia wrażenie koegzystencji całego domu: tu życie rodzinne przenika się w każdej sferze.

Salon stylizowany na prowansalski musi być jasny, najlepiej z miękkimi meblami, wikliną, wieloma roślinami i dodatkami. Zdjęcie autorstwa Paige Cody, Unsplash.com

Głębokie i miękkie fotele, ławy, stoliki z naturalnego drewna, stary rozłożysty żyrandol. Komody z kutymi żelaznymi uchwytami, szafy na kilkucentymetrowych nóżkach, witryny ze zdjęciami. Wszystko to sprawia, że salon w stylu prowansalskim nabiera odpowiedniego rysu. Aby dodać salonowi wyjątkowego uroku, warto wybrać się na targ antyków i poszukać dodatków z minionej epoki: świeczników, serwetników, szkatułek, zegarów oraz puzderek zdobionych metodą dekupażu.

Na zmysły ma oddziaływać także połączona z salonem kuchnia. To właśnie kuchnie są największą perłą każdego prowansalskiego domu. Białe solidne meble, często bez dolnych frontów, osłonięte kwiecistymi zasłonkami; szerokie drewniane lub kamienne blaty, wszechobecne miedziane garnki i patelnie, wiklinowe koszyczki i wspomniane doniczki z ziołami – to wyznaczniki stylu. Można pomyśleć także o wiszących warkoczach czosnku.

Na zmysły w prowansalskiej kuchni oddziałują także oszklone witryny z widocznymi przetworami w słoiczkach z bawełnianymi czepkami. Metalowe wieszaczki na ręczniki i klucze, emaliowane akcesoria kuchenne, takie jak solniczki, idealnie dostroją kuchnię. Pasują tutaj także stare puszki po francuskich ciasteczkach oraz herbacie. Sprzęty AGD powinny być stylizowane na lata 40. lub 50. XX wieku.

Kuchnia czerpiąca z mody Prowansji ma podłogę imitującą białe drewno lub kamień i znajduje się w niej wiele klimatycznych dodatków z minionych epok. Zdjęcie: decorexpo.com

Piękny sen o francuskiej wsi

Sypialnie w stylu prowansalskim są idealnym miejscem do relaksu. W każdej z nich powinno się znaleźć bardzo duże łoże z wysokim materacem i rzeźbionym wezgłowiem, najchętniej z motywem winorośli. Niczym pozostałe meble, łóżko powinno mieć kolor łamanej bieli, podobnie zresztą jak pościel. Ma być delikatnie, miękko, czysto i schludnie.

Przed łóżkiem można postawić znalezioną na pchlim targu skrzynię na czystą pościel lub zastąpić ją wielkim wiklinowym koszem. Jeśli możemy sobie pozwolić na ingerencję w ściany, warto rozważyć położenie kilku drewnianych belek na suficie, imitujących stropową więźbę.

W prowansalskim domu z sypialni warto jest mieć blisko do łazienki. O tym dobrze pomyśleć już na etapie wyboru mieszkania. Sypialnie z własną łazienką to kwintesencja stylu. Francuska łazienka nie zawsze musi być wyłożona płytkami. Często spotykamy w niej tynki oraz cegłę. Kabinę prysznicową lub okolice wanny oczywiście z praktycznego punktu widzenia należy wyłożyć ceramiką – w tym przypadku stylizowaną na starą. Pozostałe ściany mogą pozostać surowe.

W łazience także nie może zabraknąć suszonych kwiatów i wiklinowych pojemników na bieliznę czy ręczniki. Mosiężne lustro z okuciami będzie najlepszym wyborem. Do tego umywalka na żelaznej nóżce, przecierane meble, ceramiczne mydelniczki i kubeczki, drewniana wisząca szafeczka na kosmetyki oraz żelazne haczyki na ręczniki. Wszystko to sprawi, że łazienka w stylu prowansalskim będzie urokliwa i ponadczasowa.

Styl prowansalski to nie tylko biele i beże. Możemy grać dowolnie pastelami, czego przykładem jest ta sypialnia z własną łazienką. Zdjęcie autorstwa Isaaca Quesady z Unsplash.com

Lastryko we wnętrzach wraca do łask

Lastryko we wnętrzach przeżywa prawdziwe odrodzenie i przestaje kojarzyć się wyłącznie z parapetami z czasów PRL-u. Projektanci już od jakiegoś czasu pokazują, że można wykorzystać je w zupełnie inny, a przy tym atrakcyjny sposób.

Historia lastryko

Próbując dotrzeć do początków lastryko, znaleźlibyśmy się w czasach starożytnego Egiptu. Z kolei jeśli chodzi o czasy nowożytne, pojawienie się terrazzo datuje się na XIV wiek, kiedy weneccy posadzkarze odkryli, że okruchy marmuru oraz spoiwo z gliny i koziego mleka znajdą zastosowanie przy kładzeniu podłóg.

Lastryko, które znamy dziś, mogło zacząć rozwijać się dopiero od momentu rozpoczęcia produkcji cementu portlandzkiego. Jednak popularność zyskało dopiero w latach 20. XX wieku, kiedy skonstruowano urządzenia do polerowania posadzek.

Prawdziwy potencjał lastryko zauważyli jednak dopiero architekci modernizmu, których prace na bazie tego materiału można podziwiać do dziś.

Który rodzaj wybrać?

Dawniej lastryko oznaczało mieszankę cementu, wody, grysu marmurowego i ewentualnie naturalnych barwników. Dziś coraz częściej wybierane jest terrazzo z żywicami syntetycznymi i sztucznymi barwnikami. Tradycyjny marmur bywa z kolei zastępowany okruchami granitowymi i bazaltowymi, szkłem bądź metalem.

Powstaje pytanie, które lastryko wybrać: cementowe czy żywiczne. Obie odmiany mają zarówno zalety, jak i wady. Tym samym posiadają  swoich zwolenników i przeciwników, którzy często kierują się po prostu kwestią wyglądu materiału.

Tradycyjne lastryko z kruszywa i betonu wygląda tak jak to popularne w ubiegłym wieku, co może zarówno cieszyć, jak i odstraszać. Niebagatelnym plusem tego rozwiązania jest jego trwałość – sprawdzi się ono wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków. Do zalet należy dołożyć też cenę cementowego terrazzo, gdyż jest ona zwykle niższa niż jej żywicznego odpowiednika.

źródło: unsplash.com

Ten z kolei zyska miłośników dzięki większemu i ciekawszemu wyborowi kolorów oraz szybszemu montażowi. Co istotne, lastryko z żywic syntetycznych jest wykorzystywane przy tworzeniu cieńszych posadzek oraz nietypowych bądź pionowych powierzchni. Zapewnia im gładsze wykończenie, a przy tym ich montaż trwa krócej niż w przypadku terrazzo cementowego. Mimo to, największą wadą tego materiału jest możliwość umieszczenia go tylko we wnętrzach. Ten rodzaj nie jest bowiem odporny na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych. Wśród minusów żywicznego lastryka znajduje się również wysoka cena.

Na rynku jest też dostępne terrazzo w wersji cementowo-żywicznej, które może być rozwiązaniem kompromisowym dla osób, którym trudno jest podjąć decyzję.

We wnętrzach

Nawiązując do kolorów obowiązujących w tym roku, lastryko pojawia się w różnych odcieniach – pastelowym różu, żółtym, pomarańczowym, zielonym i niebieskim. Coraz częściej spotkać można również jego wersję z różnokolorowym kruszywem z wykorzystaniem szkła, metalu czy materiałów syntetycznych. Osiąga ono różne rozmiary, a najmodniejsze jest to o wielkości kilku centymetrów.

Lastryko umieszcza się już nie tylko w przestrzeniach użyteczności publicznej, ale i prywatnych lokalach. Ściany i blaty w tej wersji najlepiej sprawdzą się w kuchni i łazience, choć materiał ten będzie stanowił element dekoracyjny również w pokoju dziennym. Ciekawymi alternatywami dla niego są tapety oraz dywany imitujące fakturę terrazzo. Te rozwiązania świetnie nadadzą się do bardziej przytulnych pomieszczeń, jak sypialnia czy pokój dziecka.

Decydując się na lastryko we wnętrzach, trzeba pamiętać o kilku zasadach. Po pierwsze, przy stosowaniu terrazzo postaw na stonowane tło, zwłaszcza jeśli zdecydujesz się na materiał o różnorodnej fakturze. Proste meble i  dodatki w jednolitym odcieniu sprawdzą się w tym przypadku najlepiej i nie wprowadzą wrażenia chaosu, a dodatkowo skupią uwagę na wyjątkowym wyglądzie terrazzo.

Lastryko sprawdzi się zarówno w wersji XXL jako wykończenie całego pomieszczenia, jak i w postaci elementów, które dodadzą wnętrzu charakteru. Obawiając się wprowadzenia surowego klimatu do mieszkania, możesz położyć terrazzo w jednym z miejsc, takich jak blat czy ściana w kuchni.
Dla jeszcze mniej odważnych dobrym rozwiązaniem będzie stół o fakturze lastryko, obraz czy nawet pościel inspirowana kruszywem.

źródło: unsplash.com

Wady i zalety

Lastryko jest przede wszystkim trwałe i wytrzymałe. Dzięki swojej strukturze niemalże nie ulega uszkodzeniom mechanicznym i ścieraniu. Posiada właściwości antypoślizgowe, co jest szczególnie przydatne przy wykorzystaniu terrazzo do budowy tarasów bądź schodów. Jako że jest odporne na działanie UV i innych czynników atmosferycznych, na balkonie poradzi sobie doskonale.

Jest to materiał, który łatwo utrzymać w czystości i pielęgnować, jednak poplamienie go może grozić przebarwieniami. Umycie lastryko wodą z mydłem lub płynem do naczyń pomoże usunąć wszelkie ślady, a jeśli ta metoda nie zadziała – skuteczny może okazać się rozcieńczony denaturat lub woda z dodatkiem amoniaku.

Pielęgnacja lastryko polega na stosowaniu specjalnych środków, które pozwalają tworzywu dłużej utrzymać atrakcyjny wygląd.